pablo neruda

pablo neruda


https://yadi.sk/d/DSXGOsEFqFnwT


"Orada, doğa bana bir tür sarhoşluk veriyordu. On yaşlarında
kadardım, ama çoktan şair olmuştum. Bir tek dizem bile
yoktu henüz, ama kuşlar, böcekler ve keklik yumurtaları ilgimi
çekiyordu ya, bu yeterdi. Bunları, çelik gibi mavimtrak, loş ve
parıltılı, tıpkı tüfek namlusu rengindeki akarsu yataklarında
bulmak gerçekten olağanüstüydü. Böcek ve haşaratın kusursuz
yapısı beni şaşırtıyordu. Zehirsiz karayılanların dişilerine rastladım
mı hemen yakalıyordum. Şili’deki sürüngenlerin en irisi,
siyah, kaygan ve güçlü bir hayvandır bu. Onu, makilerin1 ve
yabani elma ağaçlarının, yaşlı coigue’lerin2 gövdelerinde beklenmedik
bir anda görmek çok ürkütücüdür. Ama ben, onun
ne kadar güçlü olduğunu, zarar vermeksizin üstüne çıkıp ayakta
durabileceğimi biliyordum. O büyük savunma gücü sayesinde
zehire gereksinmesi yoktu."




Yeter artık alacağım kadarını aldım yıkımlardan
Böyle sürüp gidemez bu, anlaşıldı mı, sürüp
gidemez bu böyle
Bir kök ya da bir gömüt gibi yaşamak - ne bu be-
Yeraltında tek başına, cesetler arasında
Katılaşmış soğuktan, bunaltıdan geberip gitmek



Bir tabak hepinize, zengin baylara bir tabak
Elçilere, bakanlara, zorbalara bir tabak
Akşam çaylarında kibar bayanlara
Rahatça yerleşmişlere koltuğa
Bir tabak, kirli kanlı bir tabak
Her sabah, her hafta, her zaman
Önünüzde duracak
Bir tabak kan
Almeria’dan



Ölü, yiğit, gölge ve buz, ne varsa
Tohuma dururlar yeniden
Ve halk, toprağa gömülü
Tohuma durur bir yerde
Buğday nasıl filizini sürer de
Çıkarsa toprağın üstüne
Güzelim kırmızı elleriyle
Sessizliği burgu gibi deler de
Biz halkız, yeniden doğarız ölümlerde.



Hangi akla uydular, hangi akla
Ne geçti ellerine üstelik
Ay’a uzay gemileri atmakla?
Bulurlar mı umduklarını sanki
Güzelim göklerin canına okumakla