yaşar kemal

yaşar kemal

https://yadi.sk/d/R_sEnvmarP7Yx

Ölüm karşısında insanın şaşkınlığı, korkusu, inanamazlığı ...

Ölüm, insan soyunun en çok uğraştığı macerası olmuştut. Insan soyu

bilinçlendiğinden bu yana ölümsüzlüğü aramış, ölümü yenmek için

yapmadığı etmediği kalmamıştır. Insan ölümü yenmek için öylesine

çok şey yaratmıştır ki, inanmak güç. Tanrılar, ölümde tannlara sığınma,

dünyamızdan başka yeni dünyalar yaratarak o dünyalara sığınma,

destanlara, ağıtlara, şiiriere sığınma ... Düşlere sığınma. Insanın, ölümden

kaçmak için yaratarak sığındığı düş dünyaları öylesine zengin ki,

insanoğlu ölümden başka hiçbir şeyle uğraşmamış dersiniz. Elimizdeki

en eski yapıt olan "Gılgamış Destanı" bile bir ölümsüzlüğü aramanın

yapıtıdır. Ve ölüm törenleri, buna bağlı olarak da ağıt törenleri o

günden, o günden çok öncelerinden, bu güne kadar sürüp geliyor.

Ölümsüzlüğün arayıcısı Uruk kralı Gılgamış, arkadaşı üstüne bir ağıt

da yakıyor. Ağıt da ölüme karşı insanlığın yaratıp sığındıklar'ından biridir.

Ağıt da ölüm acısını yeynilten bir öğedir. Ölüme karşı etkili bir

direniştir. Gılgamışın ölen arkadaşı Enkidu için yaktığı ağıt arkadaş

sevgisinin çok güzel bir örneğidir. Ve Gılgamış Enkidunun ölümünden

sonra ölümsüzlüğü aramak için yola çıkmış, ölümsüzlük otunu

suyun dibinden çıkarmış, sonunda da onu yılana kaptırmış, böylelikle

de ölümsüzlüğe kavuşamamamıştır. Lokman Hekim de tıpkı Gılgamış

gibidir. Lokman Hekime bütün otlar konuşur ve ona ben şu, ben

bu hastalığın ilacıyım ·diye bağırır. Böylelikle de Lokman Hekim birçok

şifalı ilaç bulur. En sonunda da Lokman ölümüı;ı ilacını aramaya

başlamış, ileri yaşlarında ilacı bulmaktan tam umudunu kesmişken,

bir sabah gün ışırken, bir kayanın dibinden bir ses gelir kulağına,

"ben ölümün ilacıyım, ben ölümün ... " Lokman Hekim gider ilacı koparır,

yemek aklına gelmeden tıpkı Gılgamış gibi, doğru Misise koşar.

Misis köprüsünün üstüne gelir, insanlara bağırmaya başlar, "ölümün ilacını buldum, ölümün ilacını ... " Kalabalıklar gelir Lokmanın bağınısına.

Toplandıkça toplanırlar. "İşte ölümsüzlüğün ilacı," diye gösterir

Lokman. Yeşil, ince bir dal uzatır kalabalığa. Bu sırada da bir kanat

gelir, Lokmanın eline vurur, dal da suya düşer, akar gider. Ben burada

iki tane örnek verdim. İnsanlığın ölümsüzlüğü arama çabalarının yüzlerce,

belki de binlerce destanı, masalı, türküsü, şiiri vardır. İnsan sonuna

kadar istese de, istemese de ölümsüzlükten ne kadar umudunu

kesse de ölümsüzlüğü arayacaktır. İşte bizdeki ölümsüz Kırklar, Yediler.

Bunlar eski Yunandaki, Sümerlerdeki, Asurlulardaki tanrilar değil,

insanlardır. Hızır da, tlyas da ölümsüzlüğe erişmiş insanlardır. Köroğlu

da sonunda Kırkiara karışmış, ölümsüzlüğe kavuşmuştur. Bizde

ölümsüzlüğe kavuşmuş hayvanlar da vardır. Köroğlunun Kırarı Bingöllerde

Abuhayat (Bengisu) içerek ölümsüzlüğe erişmiştir.