Necip Mahfuz Zamanin Hukmu

Necip Mahfuz Zamanin Hukmu

https://yadi.sk/i/s6de1AhPrG5eK 

Necib Mahfuz

Necib Mahfuz 1911 yılında Kahire'de doğdu. l934'te Kahire Üniversitesi'nde

felsefe eğitimini tamamladı. Uzun yıllar kamuda çalıştı, 1956-57 yıllarında yazdığı

Kalıire Üçlemesi'yle adını duyurdu. 1959 yılında El Ahram gazetesinde tefrika

edilmeye başlanan Cebelavi Sokağı '11111 Çocukları, içerdiği dini görüşler nedeniyle

Mısır' da ve birçok Arap ülkesinde yasaklandı ve ilk olarak Beyrufta yayımlandı.

Necib Mahfuz 1988 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'nü aldı. 30'dan fazla romanı,

300'den fazla öyküsü vardır. 2006 yılında vefat eden Mahfuz'un yapıtları pek çok

dile çevrilmiştir. Necib Mahfuz'un Kırmızı Kedi'deki diğer yapıtları: Cebelavi

Sokağı '11111 Çocukları, Başkanın Öldiiriildiiğii Gün, Aşk Zamaııı, Midak Sokağı,

Zarııa11111 Hükmü, Kuştimur Kalıvehaııesi, Ezilenler.

"Ne zaman geçmişe özlem duysa, maziye dalar ve o hahra

fotoğrafına bakardı. Oturma odasının yeşil duvarlarını, üç tane

yaldızlı çerçeve süslüyordu: Ortada bir Bismillah hath; sağında

eski ilkokul diploması ve solunda da o günkü gezinin hatıra

fotoğrafı. Geçen yıllar ona pek çok şeyi unutturmuştu, ama

o fotoğrafın çekildiği 1932' deki geziyi hiç unutmamıştı. O gün,

ailesinin geçmişindeki o özel an, sonsuza kadar belgelenmişti.

İşte orada, Kanatir Bahçeleri'nde çimenlere serilmiş bir battaniyenin

üzerinde gayet mutlu oturuyor. Hamid Burhan, ailenin

reisi, tam ortada; bacaklarını uzatmış, buğday teni ve biçimli yüzüyle

yakışıkh ve gayet sağlıklı görünüyor. Onun sağında kendisi,

Saniye el-Mehdi bağdaş kurmuş, zarif oya işleriyle süslü

şalıyla bacaklarını ve karnım örtmüş. Hamid Burhan'm solunda

en büyük çocukları Kevser oturuyor. Sevimli ve mahcup bir

ifadeyle kameraya bakıyor. Onun yanında (bir sonraki çocuk)

Muhammed, hık demiş babasının burnundan düşmüş; yanında

Münire, güzelliği ve yüz ifadesi göz kamaştırıyor. O zamanlar

baba elli, anne kırk yaşında. Çocuklar henüz büyüme çağtndalar.

Herkes gülümsüyor; bu gezinin, ortamdaki huzur ve sükunetin

onları ne kadar mutlu ettiği yüzlerinden okunuyor. Önlerinde

maden suyu şişeleri, tepeleme sandviçlerle doldurulmuş kağıt

tabaklar, muzlar ve portakaJlar ... Arkalarında ise yemyeşil bir

yamaç ve tek tük ağaçlar ... Uzaklarda Kanatir'in minareleri ve

gezinen insanları görebiliyorsunuz. Gelecek günleri akla hiç getirmeyen

bu fotoğrafa baktıkça içinizi tatlı bir huzur kaplıyor."